لعنت به این روزها ! این روزها که اسم دارند ، شماره دارند ، تعطیلی دارند ، هفته و ماه و سال دارند اما افسوس که روح ندارند …
این روزها ، تلخم
دست برداشته‌ام از توجهِ بی وقفه به حضور آدم ها
پرهیز می‌‌کنم از ثبتِ
وجود‌هایی که ماندگاری ندارند…
این روزها ، تلخ تر از همیشه
بی حوصله میشــود …
از روزگار از آدمـــــــها از خــودشـــــ
از این قابــها , از اثباتــ , از تـــــوضیــح
از کلماتــــی که رابـــطه ها را به گند میکشـــد
کاش سرم را بردارم و برای یک هفته
در گنجه ای بگذارم و قفل کنم!
در تاریکی یک گنجه خالی
و روی شانه هایم در جای خالی سرم چناری بکارم
و برای یک هفته در سایه اش آرام بگیرم
تنها بودنم را نگاه نکن ... این تاوان لحظه های اعتماد است به کسی که میگفت هیچگاه تنهایت نمیگذارم !