داشـــته باشمتــــ ...

مثل آسمــــان می مانی ... دوستتـــ دارم اما نمیتـــوانم داشـــته باشمتــــ ...

کاش بودی

نبودنت بهترین بهانه است برای اشک ریختن ولی کاش بودی تا اشک هایم از شوق دیدارت سرازیر می شد

نا امید

تو و فاصله با هم یکی شدید من و پاهام به رسیدن نا امید کاش می شد می رسیدم تا می دیدم تو و فاصله به هم چیا می گید ؟

می ترسم

من صبورم اما بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم بی دلیل از همه ی تیرگی تلخ غروب و چراغی که تو را از شب متروک دلم دور کند می ترسم

مرا انتخاب کرد ...

درد ، مرا انتخاب کرد ... من ، تو را ...  تو ، رفتن را ... آسوده برو دلواپس نباش من و درد و یادت تا ابد با هم هستیم

درد

سری را که درد نمیکند دست مال نمیبندند اما سر من درد می کند برای دستی که مال تو باشد

رفت …

کوتاه ترین قصه ی دنیا ... رفت …

گرد

اینجا زمین است زمین گرد است تویی که مرا دور زدی فردا به خودم خواهی رسید حال و روزت دیدنیست ...

نامردی

آنان که بودنت را قدر نمی دانند رفتنت را نامردی می خوانند ...

رفتــــــــــم

بودم ! دیــــــــــــدم با دیگری شـــادتری ... رفتــــــــــم